H. Yüksel GÜLAY / SPOR AKTÜEL

Çoğu kez yazdığım nostaljik yazılar bizim dönemin futbolcuları seyredenleri tarafından o kadar çok özleniyor ki her önüme gelen arkadaşım yazılarına devam et diye bana moral veriyorlar. İşte bu yazımda ellialtı yıllık bir maçı sizlere tekrar hatırlatmak amacıyla yazıyorum.

Ah şu Karaağaç maçı başlıklı yazımda o zamanın futbol takımını ve gollerini anlatmıştım. Hatta bazı arkadaşlarım o yazıyı kısa bulmuş adeta baştan savmışsın diye serzenişte bulundular. Bende aradan yarım asır geçmesine rağmen 

To maçı size uzun uzadıya yazıyorum.

Tarih 16 Mayıs 1962 Maçın oynandığı yer Şerkikaraağaç sahası. Şarkikaraağaç Beyşehir’in elli veya altmış Km. ilerisinde şirin bir ilçe. Seydişehir’li olup ta burayı bilmeyen kimse yoktur sanırım. Maçın hakemi bendeniz hakemliğimin ilk yılları. Her hakemin iyi veya kötü yönettiği maçlar olur. Ama bu maç benim en iyi yönettiğim maçlardan biri.

Takımımız Kalecimiz rahmetli Yusuf Yılmaz (İkinci devre Yaşar Gül) Zafer Dere, İsmet Göncü, Şükrü Şekerci, Muccuk lakaplı Mustafa Aybek, Takım Kaptanı Hilmi Yontar, Orhan Doğu, İsmet Onar, Arap Bahattin Lakaplı Bahattin Üney. İkinci Devre rahmetli Mehmet Ulaşan, Ahmet Kutsi Şahin, Askerlik şubesinden Rıdvan, Selahhattin Sağlam 

3-2 galibiyetimizle biten maçta gollerimizi atanlar Ahmet Şahin, Şükrü Şekerci ve Asker Rıdvan. Futbolcu arkadaşlarıma sorsalar hangi maçı yeniden oynamak istersin deseler büyük çoğunluğu bu maçı oynamak ister.

O maçta bizim takım sahaya çıkarken Karaağaçlı seyirciler elleriyle beş işareti yapıp size beş gol atacağız diyorlardı Karşı takımın kaptanı liseden arkadaşım Erman Emiroğlu idi. Çok iyi bir futbolcuydu, zira daha sonra Ankara takımlarından o dönemin meşhur takımı Hacettepe’ye transfer olmuştu. Kalecimiz Yaşar Gül de o maçın yıldız futbolcularından biriydi. Mübarek lastik top gibi bir kaleden öbür kaleye uzandı durdu. Maçtan sonra bizimle gırgır geçerek beş  gol atacağız diyen Karaağaç seyircisi takımımızı alkışlarla uğurladılar. Demekki kırk elli sene önce bile centilmenlik bugünlerden daha ilerdeymiş. Ama şimdi tam tersi oluyor karşı takımın daha ayağına top gelmeden yuhalıyoruz. Yuhalayan kesimde kendini sporsever ve takımına sahip çıkan biri olarak görüyor.

Eski günleri hatırlamak bir vefa borcudur. Bu arkadaşlarımdan bazıları önüme gelince birbirimize takılır o güzel günleri yadederiz. İnsan kendi döneminin futbolcularını hiçbir zaman unutmaz. Hele bunlarla beraber sahada top koşturmuşsanız hiç ama hiç unutulmaz. Bu günleri hatırlayan büyüklerimizden bir çoğunu kaybettik. Allah onlara rahmet eylesin o günlerden elimizde üç dört büyüğümüz kaldı. Onlarada Allahtan sağlık ve sıhhatler diliyorum. Arzu ettiğiniz zaman sadece Karaağaç maçını değil Beyşehir ve Bozkırla oynadığımız maçlarıda sizlere anlatırım.